حمایت های مالی در سیستم اجرایی هدفمند شود

اساساً آنچه از نام و ماهیت یارانه ها بر می آید باید کمک حال و یاری دهنده اقشار ضعیف جامعه باشد تا به کمک این یارانه بتوانند در برابر فشارهای تورمی تاب بیاورند و کمبودهای مالی خود را از بابت تهیه و تأمین مایحتاج زندگی تأمین نمایند.
همچنین کمک ها و تسهیلات مالی مختلف معمولاً باید پوشش دهنده نیاز اقشاری باشد که در سیر تحولات اقتصادی دچار ضعف هستند و به بیانی ساده درآمدشان کفاف نیازهای کوتاه مدت و بلندمدتشان را نمی دهد.
متأسفانه این یارانه ها و حمایت های مالی به خوبی نتوانسته جامعه هدف را پوشش دهد و در اغلب موارد نصیب طبقاتی می شود که از قضا بیشترین تمکن مالی را دارند و به سبب همین تمکن می توانند از انواع و اقسام تسهیلات بهره ببرند.
درمورد یارانه های بنزین سال هاست که تکلیف اقشاری که ماشین و موتور ندارند مشخص نیست. درمورد تسهیلات بانکی نیز رویه اعطای وام به سمتی رفته است که تنها مشتریانی می توانند وام بگیرند که گردش حساب یا سپرده خوبی در بانک ها دارند.
لذا اقشاری که تنها ورودی به حساب بانکی ها حقوق ماهیانه می باشد چه گردش حسابی می توانند داشته باشند و از روی آن وام بگیرند. اما در عوض اقشاری که از تمکن مالی برخوردارند و گردش حساب قابل ملاحظه ای دارند می توانند از تسهیلات مختلف بهره ببرند.
این سبک مدیریت در عرصه اقتصادی و اجتماعی هیچگاه نمی تواند منجر به فقرزدایی و تعادل در بین طبقات اجتماعی گردد و برعکس چنین سیاست هایی بر اختلاف طبقاتی و افزایش محرومیت ها می افزاید. این وارونه مدیریتی باید مورد توجه و آسیب شناسی قرار گیرد تا اقشار کم درآمد را تحت پوشش قرار دهد.