چقدر دلمان شادی می خواهد

دیدن خبر پیروزی تیم ملی فوتبال زیر17سال کشورمان برابر برزیل قهرمان جهان آنقدر شیرین و دلچسب بود که بسیاری از اخبار بد این روزها را شست و برد. دیدن تصاویر حلقه شادی این نوجوانان آنقدر شعف برانگیز بود که هر بیننده ای را مجبور به لبخند رضایت و تحسین می کرد.
واقعاً جامعه نیاز به این شادی ها دارد. شادی هایی که عمیق و واقعی باشد و صرفاً خبرهایی از پیشرفت و موفقیت به سبک بخش های خبری نباشد که هیچگاه موفقیت آن برای جامعه قابل لمس نیست و از بابت آن رضایتی حاصل نمی شود.
جدا از نیاز جامعه به این سبک شادی ها و موفقیت های واقعی باید بر اهمیت زنده شدن امید در بین نوجوانان و جوانان کشور توجه ویژه داشت. باید فضا را برای آنها به گونه ای فراهم کرد که با دیدن دستاوردهای این چنینی انگیزه و اشتیاق به آینده خود و ساختن کشور داشته باشند.
امروز جوانان و نوجوانان کشورمان با محدودیت های بسیاری به لحاظ امکانات و فرصت های برابر برای رسیدن به اهداف و آمال خود مواجهند. ورودشان به هر مسیری برای رسیدن به موفقیت تحصیلی، شغلی، ورزشی و فرهنگی با محدودیت های اقتصادی و نابرابری های اجتماعی مواجه است.
برای حفظ این نسل به عنوان سرمایه انسانی و آینده سازان کشور باید شرایط و عدالت اجتماعی را به گونه فراهم ساخت که امکان رشد و پرورش آنها در مسیرهای مورد علاقه شان فراهم باشد. نباید اجازه داد مشکلات و شرایط اقتصادی و اجتماعی موجب سرخوردگی این نسل گردد تا آینده خود را مبهم و تنها مسیر نجات را مهاجرت تشخیص دهد.